Foppe: We zitten bij Ivar thuis. Om een beeld te schetsen, om ons heen staan boeken, foto’s van familie. Aan de muur hangt een mooie gitaar. En tegenover me zit Ivar.

Ivar: Hallo!

Foppe: Ivar, jij bent van alles. Je bent man, vader, journalist, betrokken geweest bij de oprichting van een gemeente in Amersfoort. Je bent jaren betrokken geweest bij Derek Prince Ministries, een uitgever van Bijbels onderwijs van een bijbelleraar. Maar ben jij ook een discipel?

Ivar: Ja! Ik probeer écht te leven als een discipel. Ik denk wel dat ik kan zeggen dat ik een discipel ben. Ik ben een volgeling van Jezus.

Foppe: En daar heb je dan gelijk de definitie van discipelschap. Zou je daar nog iets aan toevoegen?

Ivar: Even denken, ik probeer sprekend op mijn hemelse Vader te lijken. En daarin lijk ik op Jezus. Jezus was letterlijk sprekend Zijn hemelse Vader. Nou, dat probeer ik ook. Hij is écht mijn grote voorbeeld.

Foppe: Je bent inmiddels begin de 50, 54 om precies te zijn. Je bent opgegroeid in Rotterdam. Waar is jouw reis met Jezus voor jou begonnen?

Ivar: Die is begonnen als kind. Ik zat toen op de kinderclub bij mijn moeder, Heidi. Daar heb ik zoals veel kinderen keer op keer m’n leven - m’n hartje - aan Jezus gegeven. Later als tiener heb ik ook nog eens heel bewust gekozen om Jezus helemaal te dienen. Wat het me ook zou kosten.

Foppe: Het was dus een omgeving van geloof waarin je bent opgegroeid. Door jouw moeder verwoord en voorgeleefd en op de tienerclub ook te zien. Toen ben je gaan studeren. Voor sommige mensen is dat ineens een andere wereld waarin ze terecht komen. Hoe was dat voor jou?

Ivar: Ik heb journalistiek gestudeerd op de Evangelische School voor Journalistiek, en daar ben ik eenwig dankbaar voor. Ik hoorde bij de studenten van het eerste uur. De opleiding was eigenlijk opgezet vanuit de Gereformeerd vrijgemaakte kerk waar de insteek discipelschap was. Ik denk dan bijvoorbeeld aan Inge Oostdijk. Zij was een voorbeeld in discipelschap voor mij. Haar leven was toegewijd om jonge mensen te inspireren en helemaal voor de Heer Jezus te gaan.

Foppe: Hoe deed ze dat?

Ivar: Door haar huis open te stellen voor jonge mensen. Dat mochten studenten zijn, maar ook anderen waren welkom. Iedereen die wilde leren over discipelschap die kon bij haar terecht. Prachtig!

Foppe: Verwelkomend dus. Je kon aanschuiven.

Na je journalistieke opleiding heb je een tijdje als journalist gewerkt. Je hebt je verdiept in auto’s. En later bij Derek Prince terecht gekomen. Hoe is dat gegaan?

Ivar: Dat kwam omdat ik letterlijk zijn onderwijs om mijn buik gebonden China binnensmokkelde. In die tijd kon dat nog.

Foppe: Je smokkelde Bijbels en lectuur China in?

Ivar: Ja!

Foppe: En daar zaten dus boekjes van Derek Prince bij?

Ivar: Klopt. Daar heb ik ook een persoon ontmoet die ik later omschrijf als Ramsy Walker. Dat was ook een heerlijke discipel. In zijn hele manier van doen was hij iemand die helemaal voor God wilde gaan. Niet op een vrome nep manier. Maar juist heel toegewijd. Geweldig!

Foppe: Je bent vader geworden. Je bent bij de oprichting van een gemeente betrokken geweest. Was dat nou een plek waar je ook heel bewust bezig was met het doorgeven van discipelschap?

Ivar: Ja zeker. En dat deed ik door bij alle gelegenheden waarin ik betrokken was een aanbidder te zijn. Ik ben altijd een aanbidder geweest. Ik mocht daar ook regelmatig in voorgaan, en mensen leiden. Dat hielp mij om continue m’n oog gericht te houden op de Heer Jezus. Ik zie vaak tijdens die zangdiensten “Als je God grootmaakt, dan worden alle andere dingen klein.”

Zelfs MS - in mijn geval.

Foppe: Ja want je zit tegenover mij in een rolstoel. Je hebt net een mok thee voor ons gezet en toen stapte je er even uit. Kun je ons iets vertellen over die ziekte MS?

Ivar: MS - multiple sclerose - staat voor meerdere hardheid. Het gaat over het littekenweefsel dat achterblijft in de hersenen door ontstekingen die daar ontstaan. En die geven allerlei soorten van uitval.

Foppe: Remt dat je dan ook in het zijn van een discipel?

Ivar: Nee! Eerder juist andersom. Hoe meer de tegenstander me dwarszit met die MS, hoe luider mijn getuigenis zal worden. Snap je? Ik laat me niets gelegen liggen, dit is echt hoe ik wil leven. Hoe ik wil zijn.

Foppe: Dus je gaat door?

Ivar: Ik ga door. Zeker. Getuigen!

Foppe: Even terug naar de tijd dat je een jonge man was. Je noemde al even dat je met lectuur en Bijbels China inging. Kun je ons helpen met een inspirerend verhaal, een voorbeeld, van samen Jezus volgen?

Ivar: We hebben als Christenen elkaar keihard nodig. En ik heb hele lieve vrienden, hartsvrienden, waarmee ik samen optrek. Ik geloof dat het hele geloof zo bedoeld is. Samen optrekken, terwijl je Jezus volgt. En dat Jezus volgen kan eigenlijk allerlei vormen hebben. Dat is waar mijn inziens discipelschap over gaat: samen optrekken terwijl je Jezus volgt.

Foppe: Als je kijkt naar de toekomst. De toekomst van jezelf. De toekomst van de kerk in Nederland. Heb je hoop? Heb je verlangens? Voor jezelf? Voor de gemeente?

Ivar: Dat is een hele goede vraag! Ik moet m’n best moet doen om hoop te houden voor de wereld. Het is zo belangrijk dat we met elkaar blijven werken aan een mooiere en betere wereld, doordat mensen de Heer Jezus leren kennen. En dat is tegelijkertijd voor mezelf ook wel een beetje de inspiratie om te blijven leven zoals ik leef. Met af en toe een paar leuke liedjes spelen. Hier in Doetinchem in de Stadskamer bijvoorbeeld. Dat vind ik heerlijk. Op die manier probeer ik toch een beetje bij te dragen, te getuigen.

Foppe: Wat is de Stadskamer?

Ivar: In de stadskamer komen mensen uit de hele regio even uitblazen. Ze komen even een hapje eten voor hele vriendelijke prijzen. De vrijwilligers hebben bijvoorbeeld een lekkere soep gekookt …

Foppe: … en als ik daar kom, dan zit daar ineens Ivar met een gitaar?

Ivar: Ja.

Foppe: En wat voor liedjes speel je dan?

Ivar: Nou dat doe ik natuurlijk niet tijdens de lunch. maar dan speel ik bijvoorbeeld liedjes van de Beatles: let it be, let it be … daar herkent iedereen zich in. Maar dan schakel ik ook over op: the Lord bless you, and keep you, make His face shine upon you … Dát is wat ik de mensen vanuit mijn hart toewens! En iedereen vindt het mooi. Mensen hebben vaak van oudsher een beetje een aversie tegen de kerk, maar dat hebben ze niet tegen mij en mijn geloof. Snap je?

Ik probeer volop uit te dragen wie de Heer Jezus is. Ook wie Hij kan én wil zijn voor jou, als jij dat ook wilt.

Foppe: Door zegenend aanwezig te zijn. Letterlijk.

Ivar: Amen! Ja, zeker.

Foppe: Is er verder nog iets dat je kwijt wilt over discipelschap en over mensen die jou daarin hebben geïnspireerd?

Ivar: Tijdens mijn studie waren dat vooral de docenten. Maar bijvoorbeeld ook mijn ouders - mijn leven lang. Het is zo belangrijk wat je ouders op je overbrengen. Ik zie dat ook terug in mijn eigen leven. Hoe onze dochter en m’n jongste zoon ook beiden volop in het evangelie doorgaan. Ik ben eergisteren bij m’n dochter in Nijmegen geweest. Die gaat daar een soort van koffie-corner opstarten om jongeren te bereiken. Hoe het er precies uit gaat zien weten ze zelf ook nog niet. Dat is ook wel weer typisch God, Hij lijkt zo te werken. Je weet nooit precies wat Hij van plan is.

Foppe: In de afronding ben ik nog wel benieuwd. Als ik naar je verhaal luister en hoor over de rol die je moeder en vader gehad hebben, en dat discipelschap dus ook te maken heeft je kinderen en met ouderschap. Zou je ook kunnen zeggen dat discipelschap dan te maken heeft met vaderschap?

Ivar: Je vader heeft ongekend veel invloed op wie je wordt. Gisteren werd ik nog heel verdrietig toen ik met iemand sprak die zei: “Mijn ouders hebben me helemaal niets meegegeven. Mijn vader had zoiets van ‘ze zoekt het zelf maar uit’.” Daar kan ik me helemaal niets bij voorstellen. Want als vader, als ouders wil je toch dat je kind bloeit?

Foppe: Ben je dan als geloofsgemeenschap een beetje vader en moeder voor elkaar? Is dat deel van discipelschap?

Ivar: Zeker. Dat is in ieder geval wel Gods bedoeling. Maar het grote voorbeeld is en blijft wel Jezus zelf. Hij leek sprekend op Zijn vader. En natuurlijk ook wel Paulus, qua leer en zuiverheid in het volgen. Heel inspirerend.

Het geloof biedt ons zoveel houvast in het gewone alledaagse leven.

Ook het bewustzijn dat dat leven niet gaat over spullen. Of zelfverrijking. Of wat dan ook.

Maar dat het leven gaan over leven voor en met anderen.

Je leven is het rijkst als je het weggeeft.

Iemand zei dat ooit over liefde.

“Love is not put in your heart to stay.

Love isn’t love ‘till you give it away.”

Nou dat vat het behoorlijk samen toch?

Van die hele basale waarheden die een levenslang meekunnen.